Chiang Mai, here we come

Hello,

Dinsdag 13 september

Weer vroeg eruit om naar stage te gaan. We zijn er al achter gekomen dat het weinig uitslapen word hier, jammer;p Op dinsdag is er van 8 tot 9 ‘chapel’ met de hele school. We kwamen binnen en er was een bandje met leerlingen van de school liedjes aan het spelen. Leuke en bekende liedjes. Maar, die dag was geen normale dag. Het was wai-kruh-day, oftewel teacher day. Op die dag tonen de leerlingen respect voor hun leraren en leraressen.  Dat laten ze zien door middel van een buiging. De leraren zaten vooraan op een stoel en de kinderen uit hun klas zaten in een rijtje voor die stoel. De leraren kregen eerst een bloemetje waarna er wat gezegt werd en daarna bogen alle leerlingen voor over. Er was van tevoren gezegt dat de school het lastig vind om te doen. Dat is omdat christenen alleen voor God buigen. Er was ook gezegt dat het niet verplicht was. Er waren dan ook wat mensen die niet meededen. Ook wij zaten vol verbazing op onze stoel. Wij voelden ons totaal niet gemakkelijk. Wij wouden niet dat we kinderen voor ons bogen, dus wij zijn ook niet vooraan gaan zitten.  Daarna werd er afgesloten met gebed. Verder had de dag niet zoveel bijzonderheden. Thuis gekomen wouden we builion met noodles gaan maken. We maakten het pakje met noodles open en het leek net touw. We wouden het in kleien stukjes hebben dus wij met een schaar het doormidden knippen. Het water gekookt en proberen maar. Alleen was het niet te eten. Er zat niks geen smaak aan. We hebben de noodles aan Mandy gegeven, zij zou het de volgende morgen weer als ontbijt eten. Poging een van het koken mislukt.

Woensdag 14 september

Deze dag was een beetje als alle anderen en er was niet zoveel bijzonders gebeurt. Met de luch moesten wij toezicht houden op de ‘playground’. Dat is de plek waar de kinderen eten. Het was echt een drama. Een jongetje van onze klas flipte hem helemaal. Hij heeft wel vaker van die buien dat hij opeens boos word en dan gaat hij heel hard schreeuwen enz. Hij heeft dan echt een super enge blik in zijn ogen. Ook tijdens de lunch was het weer zover. We weten niet wat er gebeurde, maar hij had al zijn eten op de grond gegooid en was aan het schreeuwen. Ook alle anderen kinderen werden er druk van. Snel een beetje alles opgeruimd, waarna er aan de andere kant een glas water over tafel ging. Nog meer gedoe. Omdat het regende konden de kinderen niet buiten spelen. We hebben een film opgezet en toen waren ze mooi stil en konden wij de boel verder opruimen. Na schooltijd zijn we naar de Makro geweest. Alleen hebben ze daar alles in grootverpakkingen. Wel een beetje lastig als je van het meeste maar een ding nodig hebt. Gelukkig was het aardig gelukt. Buiten stonden we te wachten tot we weer werden opgehaald. Het regende heel hard en veel van die winkel medewerkers zaten te kijken wat we nou precies wouden. Toen kwam en eentje met een grote parasol aanzetten. Hij wou ons naar de auto begeleiden, maar we waren gewoon aan het wachten! Hij liep weer weg, maar toch bleef iedereen kijken. Eindelijk waren ze er. Meteen kwam er weer iemand met een parasol aanlopen die ons begeleidde. Hij wachte netjes tot we alles in de auto hadden en we droog zater en toen deed hij ook de deur nog voor ons dicht en nam het karretje mee. Zo leuk om mee te maken!!

Donderdag 15 september

Weer een dagje stage lopen. Het Koreaanse jongetje geholpen met het engels leren en verder niet echt wat bijzonders.Het eten op de stage was die dag niet te eten. Ik heb een hapje gehad, maar het was echt niet te doen. Het waren stukjes varkenvlees ofzo met van alles erbij. We hebben maar een waterijsje gehaald en dat was onze lunch.  Die avond hadden we allebei last van onze buik, maar naar een paar aspirintjes was het de volgende dag weer over. We besloten ´s avonds  een eitje te gaan bakken,  maar ook dit was niet zo goed gelukt. Eerst kwamen we er al achter dat we geen boter hadden. We zagen zonnebloemolie staan en hadden dat maar gebruikt. Keken we later in de fles bleek dat er geen dop op had gezeten en zater er wat vieze dingen in. Maar het zat al in de pan en de bacteriën zouden wel gedood worden.. 3 eitjes in de pan gegooit, waar later weinig meer van overbleef. De helft zat vastgeplakt aan de pan. Maar ondanks het kleine beetje was het wel goed te eten!

Vrijdag 16 september

En weer de hele dag stage, maar de laatste voor het weekend! Het was een leuke maar wel heel erg vermoeide dag.  De laatste paar dagen hadden we veel regen gehad. Vandaag scheen de zon weer. Heerlijk, maar wel meteen super warm en dus ook vermoeiender. Het eten met de lunch was goed gelukkig. Na stage hebben we weer boodschappen gedaan bij de Makro. We wouden ketchup kopen, kon dat alleen in een pakket met 8 flessen. We hebben het toch maar gehaald en hebben voorlopig dus ketchup zat haha.. Morgen gaan we voor 2 dagen naar Chiang Mai. De oom van Anne Marije woont daar nu en Mandy kent hem toevallig ook. We gaan hem met zijn drieën bezoeken. Om kwart over 9 gaan we met de bus ernaar toe en om tegen half 1 komen we eraan. We overnachten in een hotel, met zwembad! We gaan er misschien op een soort safari en een boottocht maken. Ook hebben ze er massages en grote markten. Kortom dat zal een wel een mooi weekend worden. Zondagmiddag tegen half 4 gaan we weer terug en zijn we rond 8 uur weer thuis. Jullie kunnen de verhalen na het weekend weer lezen!

Leuke en grappige weetjes:

-          Ik liet in de klas mijn ring vallen en zei toen per ongeluk shit. De lerares keek mij aan en zei dat ik dat maar niet meer moest zeggen omdat de kinderen dat als poep verstaan. Haha, foutje!

-          Wij waren vandaag aan het wachten op Tracey en Mandy omdat we met hun mee terug zouden rijden. Anne Marije en ik hadden een blikje cola gekocht omdat we zo dorst hadden. Ik zei wat tegen Anne Marije en toen nam ik een slok drinken en zij verstond het niet dus ze zei wat heel anders en toen moest ik lachen en spuugde ik alle cola over de tafel heen.

-          Woensdagmiddag gingen we voor het boodschappen pinnen. Ik had eerst gepint en daarna ging Anne Marije. We waren zo met het geld bezig dat we niet oplette en bleek dus later dat Anne Marije haar pinpas in het automaar had laten zitten. We hadden booschappen gedaan en nog steeds hadden we niks door. Thuis gekomen wachtte Tanya op ons met de pinpas. Iemand van school had ons weg zien rijden en moest toevallig ook pinnen en zag toen de kaart erin zitten  en heeft hem naar Tanya gebaracht. Zo toevallig dat hij daar op dat moment was en ons had herkent. Wel dom dat we zelf niks door hadden, maar gelukkig was het goed gekomen!

Tot de volgende keer, liefs vanuit Thailand! Ohja de foto’s komen nog, heb nu even geen tijd ;)